Gazetecilik, zor ve emek isteyen bir meslek oldu hep ve artık günümüzde değişik şekiller almaya başladı. Gazeteler dijital olarak kullanılmaya başlandığından beri de internet haberciliği kavramı doğdu. Avantajları nedeniyle de hızla yaygınlaştı.

Dijital medyanın basılı medyaya göre en önemli avantajı, hız’ın yanı sıra zengin sunum seçenekleridir. Ses, görüntü, grafik, metin gibi tüm unsurların bir arada sunulabildiği ve kısaca multimedya diye adlandırılan gelişmiş sunum teknolojisi dijital medyaya büyük rekabet üstünlüğü sağladı. Basılı gazetede ‘fotoğraf’ kullanılırken; dijital gazete ‘foto galerisi’, hatta video kullanmaktadır.

2000’e kadar büyük medya organlarının öncülüğünde kurulan ve gazete sayfalarının olduğu gibi internet sitelerine aktarılmasından ibaret olan internet haberciliği bugün daha profesyonel yöntemlerle yoluna devam ediyor. İnternet haberciliği geliştikçe de basılı medya yani gazeteler ciddi yaralar alıyor. Son 5 yılda gazete tirajları önemli ölçüde düştü.

Baskısını durdurarak sadece dijital mecrada varlık sürdüren gazetelerin de sayısı artmaya başladı.

Ancak atladığımızı düşündüğüm çok önemli bir nokta var: internette bir habere çok hızlı ulaşabiliyoruz. Ama bu haber aynı hızla hafızamızdan silinip gidiyor, hızla tükeniyor. Çünkü bir yenisi çoktan hazırlanmış oluyor. Basılı gazete haberlerinin kalıcılığı ve etkisine karşın internet haberlerinin hızlı varoluşu ve yok oluşu ‘gazetecilik’ kavramını nasıl etkiliyor? Bu kesinlikle tartışılması gereken konulardan biri.

Basılıdan dijitale geçiş kaçınılmaz, bu eleştiri karşı olduğum anlamına gelmiyor. Ancak bu geçişi sistemli, bilinçli, farkında olarak ve profesyonelce yapmak gerekiyor. Aksi takdirde büyük tehlike bekliyor hepimizi; spekülatif haberler, asılsız haberler, iftiralar hatta kaoslar…

Başı boş bırakılan dijital medyanın yarattığı tahribatı bilmem buradan tek tek açıklamama gerek var mı? Dijital ortamın temizlenmesi ve bu ortamın gerçek sahiplerine bırakılması çağrısında bulunuyorum.

Dijital medyanın bu kadar yaygın hayatımızda yer alması ve adeta olmazsa olmazımız olması, beraberinde bazı zaruretleri de getirmektedir. Bu ciddi mecranın başı boş bırakılması doğru değildir. Onun içindir ki bir an önce İnternet Gazeteciliği yasasının çıkması gerekmektedir. Bilgi kirliliği ve dijital medyanın kötü emel veya çıkar amaçlı kullanılmasının önüne geçmek, gerçek manada basın emekçilerinin hakkını korumak için de bu kanunun çıkması gerektiğini ayrıca vurgulamak istiyorum.

Veri tabanının kayıt altına alınması, dijital medyanın geleneksel medyanın yararlandığı tüm imkanlardan yararlanması gibi çok önemli konuların ele alınması zaruri bir durum olarak karşımıza çıkmaktadır.