Sahi neydi o?
His mi? Düşünce mi? Duygu mu?
Çooook eskilerde kalan, bizi rahatlatan bir duygu güven duygusu.

Peki ne oldu o duyguya nereye kayboldu?
Güven duygusunu bize aşılayan saygıdeğer büyüklerimize ne oldu?

Her şey bitti. Devir değişti. Devirle birlikte duygularda değişti.
Duygular değiştikçe insanlar değişti.
Sevgi yalan bir hâl almaya başladı.
Aile bağları saygıyla sınanır oldu.
Dostluk desen o zaten hiç kalmadı.
İş, güç dış hayatsa hepsi tamamen çıkar ilişkisine bağlı yaşanmaya başladı.

Bu durum bizim için nasıl normalleşti değil mi?
Sözde herkes herkesi seviyor ama güveniyor musun dediğinde işine geldiği türden cevap veriyor.

Temel duygularımızdan olan güven duygumuzu yitirmek bizi daha vicdansız daha acımasız bir hale getiriyor. Getirdi de...

Kadın erkeğe güvenemiyor mesela, erkekte kadına aynı şekilde tabi ki.
Bu da ikili ilişkilerin sonunu getiriyor.
Çünkü sevgi ve mantık üzerine başlayan ilişkilerin hepsi bir yerde patlak veriyor.

O kadar geri planda bıraktığımız bir duygu haline gelmiş ki bu hayatımıza seçtiğimiz insanda bile aramıyoruz.

Eksikliğini fark ettiğiniz anda çirkinleşip yollarımızı ayırmayı tercih ediyoruz.
İş yaptığın insanlarla da aynı şekilde.
Kimse kimseye güvenmiyor ama sorsan onun iş yaptığı insandan iyi biri yok.
En küçük bir olumsuz cevabında da bir anda hooop dünyanın en kötü insanı oluveriyorlar.

Aile bağlarına gelince artık en çok duyduğumuz sözlerden biri "babana bile güvenme" olmuş durumda.

Herkesin ağzında atasözü haline gelmiş bu cümle aslında ne kadar üzücü bir durumda olduğumuzu anlatıyor bize.

Biz çocukken bizi herkes severdi, ailelerimizin de hoşuna giderdi. Güven vardı çünkü insanlarda.
Kimse birbirinde art niyet aramıyordu.

Şimdi yolda birinin çocuğunu sevmeye kalksan sana sapık gözüyle bakılıyor.
Çok yazık, çok üzücü, çok korkunç bir durum.

Ben güvenmekten hiçbir zaman vazgeçmedim. Vazgeçmeyeceğim.

Güvenmemek insanlar hakkında kötü olan yanlarını düşünmek demek. Ben kimse için kötü düşünmeyeceğim.

Herkes ne yaparsa kendine yapar bunu biliyorum.

Güven duygusu huzur verir.
Gerçekten güvenebiliyorsan kafan rahattır.
Güvendiğin insanda art niyet aramadığın zaman gerçek sevgini hissettirebilir ve gerçek sevgiyi hissedebilirsin.

Kendine ve çalıştığın insana güvenirsen eğer zirve senin için hayal olmaktan çıkar.
Çünkü güveniyorsundur ve sonuna kadar gidersin çıktığın yolda.

Ama küçük bir hatırlatma olsun;
En başta kendine güveneceksin.
Sen kendine güveniyorsan herkes sana güvenir.

Herkes bunu yapabilirse eğer çok daha mutlu bir toplum haline gelmeyi yeniden başarabiliriz.