*Ben çocukken, evin balkonundan gökyüzüne bakar kuşlara özenirdim, her yeri gezip görüyorlar diye, çok şükür çok gezdim çok gördüm…sonra aşağı bakar insanları merak eder hepsini tanımak isterdim,çok insan tanıdım, çok hikaye dinledim,öyle kalabalıklaştım hep…
*Evcilik kurar bin çeşit insan olurdum,öyle bir mesleğim oldu ki koca bir evcilik alanı verdi bana sahne, yaşayamadıklarımı yaşayıp, giremediğim,bilemediğim hayatları deneyeyim diye…arkadaşsız hep bir yanım eksik olur diye korkardım, tamamlayanlarım öyle çok ki , bir dostu diğerinden ayıramam, her biriyle ayrı paylaşır, ayrı büyürüm…çocuksuz hayat mı olur derdim daha küçücük bir kızken…
*Kendi doğurmadığım ama içimin titrediği bir dolu çocuğum oldu…yazdığım,çizdiğim,okuduğum, seyrettiğim, oynadığım, güldüğüm, eğlendiğim, ağladığım, unuttuğum, uğraştığım, çalıştığım, kızdığım, kaybettiğim, hata yaptığım,başardığım, dalga geçtiğim, aşık olduğum, şükrettiğim bir hayatım ve bir dolu hayalim var…bunca geçen yıla rağmen, hâlâ yolun başında gibiyim…iyi ki doğdum o zaman çünkü yapacak daha çok işim var.
