Günümüzde sadece koleksiyoncuların biriktirdiği kartpostallar kaldı.

Kimimiz askerse ailesine bulunduğu şehrin manzarasını gönderir, kimimiz sevdiğimiz hatuna gönderir. Tabi ki sevgili olunca seçim zor olur, güzel bir manzara ya da çiçek resmi, evlenmek niyetinde olana iki kalp üzerinde seninle evlenmek istiyorum yazan kartlardan seçilirdi. Bir dosta kartpostal göndermek istediğimizde ise seçimimiz çok kolay olurdu.



Dini bayramlarda kullanılan kelimeler dikkatle seçilir, dini cümleler kullanılırdı. Ailemize kartpostal alırken uzun uzun düşünüp, bu düşünceleri sadece 4-5 satıra sığdırarak yazardık. Unutulmayacak bir olaydı ne yazık ki sadece nostalji olarak kaldı.

Kısa bir süre sonra 1992 yıllarında cep telefonları çıktı ve kartpostallar artık hayatımızdan yavaş yavaş silinmeye hatta yok olmaya mahkum oldu. Cep telefonları ilk çıktığında ufak bir mesajla tebrikler iletiliyordu. Zaman ilerledikçe akıllı telefonların da çıkmasıyla artık yazı ortadan kalkmaya başladı.



Yaptığımız sadece İnternetten indirilmiş bir resmi rehberdeki bütün numaraları girerek, kısa yoldan bütün eşe dosta ve aileye gödermek. Oysa kartpostallları göz zevkimize göre seçiyorduk, karşı tarafın neyden etkileneceğini seçer sonrasında uzun uzun düşünür ve o güzel cümleleri kalemimize dökerdik.

Bizim kaybettiğimiz bir gelenek, bir tarihtir derim dostlarım. Şimdi “ne oldu da aklına geldi kartpostal” diyenleriniz olabilir. Dostlarım bu, bizim kaybettiğimiz değerlerden biri. Kartpostal deyip geçmeyin.

Bir kartpostalla başlar kaybımız ve yavaş yavaş başka değerlerimizi de kaybederiz. Bunlardan biri dostluk, arkadaşlık, komşuluk, güler yüzlülük, manevi aile yapısı… Nitekim bahsettiğim bu değerleri, aramızdaki iletişimi yavaş yavaş yitirmekteyiz.

Evet dostlarım kartpostal tarih oldu demeyin. Bir bakmışsınız başka ve çok önemli değerlerimizi kaybetmişiz .