Ben bu yazıyı yazdıktan sonra eğer biride kalkıp "sizler mezarlık bekçiliği yapıyorsunuz, şehitleri kullanıyorsunuz" derse ben onun insanlığından, vicdanından şüphe ederim..

Yine minicik evlatlarımız hayatın hiç bir tadını alamadan bizleri koruma adına gittiler..

Bu hainliğe sessiz kalanlar da benim nazarımda onlar kadar suçlu hatta daha da suçludur.

Her gün bir çok acıyla uyanıyoruz ve o kadar normal karşılamaya başlıyoruz ki şaşılacak bir durum.. Vahşete, hainliğe, ölüm haberine özellikle de şehit haberlerine alışmış olmamız ne kadar acı..!

Bu konuda o kadar çaresiz bırakıldık ki ne yapacağımızı, ne düşüneceğimizi şaşırdık.. Sağ gösterip sol vurulmasından abandone olduk cahilleştik..

İnsanın aklına ister istemez bu kadar şehit vermenin bu zamanda bir amacı olmalı diyesi geliyor. Bebek katili yaratığı ev hapsine çıkarmaya uğraşan insanlara büyük bir nefretle bakıyorum kendi adıma.. Bu ülkede futbol gibi bir eğlence yüzünden Aziz Yıldırım eğer 100 yıl gibi bir süreyle yargılanıyor ve Apo gibi bir soysuz da ev hapsine çıkarılmaya çalışılıyorsa kelimelerin bittiği yerdeyiz demektir.. Binlerce evladımızı katletmiş milyonlarca insanın canını bir şekilde yakmış bir insanı daha da konforlu yaşatabilme çabası inanılır gibi değil. Adaleti insan ister istemez sorguluyor ve artık bu diktatörlükten tüm insanlar korkuyor... Biz başımıza bizi korkutsun diye getirmedik.. Rahat edelim diye taşıdık oralara.. Kimsenin şehitlerine yananları eleştirme hakkı yok.. Acısını bilmedikleri için herkes konuşabiliyor. Evlat hepimizin evladı, tabii içinizde insan ve evlat sevgisi barındırıyorsanız eğer.

Terör belasının şu andaki kaynağı olan Kuzey Irak'ta bir temizlik yapılmazsa bu sorun daha da büyür. Açılım adı altında yapılan anlaşma bu durum düzeltilmedikçe bizim aleyhimize işlemeye ve sonuçlandırılmaya doğru gidiyor. Bir terör örgütüyle anlaşmalar yapılıp onlara özellikler getirilirse hainliklerine ve isteklerine baş eğmek zorunda kalırız. Terör örgütünün siyasi parti kurmasına ve mecliste kararlar alıp hakaretler yağdırmasına, şehit haberlerini kutlamalarına izin verir, birde üstüne "terör yasası düzenlemesi" yaparsanız sonuçlarına katlanırsınız hatta katlanırız. Hoş sonucuna bürokrasi seve seve katlanır çünkü vatandaşının onlar için pek önemi kalmamıştır. Olan her zamanki gibi mağdur edilen halka  ve evlatlarını yitirip acılarıyla yaşamak zorunda kalan şehit yakınlarına olur. Zamanla onlar da acılarını bastırır ve  kalan haklarını yitirir, istenilen "köleler" haline gelirler.

Bu nasıl bir vatan sevgisidir anlayamıyorum... Algılarım kapanıyor bu konuda. Barzani'nin bile kalkıp TSK ile dalga geçer gibi konuşmasına AKP hükümeti neden sesini çıkartmıyor? Bu kadar mı nefret ediyorlar TSK’den? Şimdi bir savaş çıksa ülkemizi savunacak ne askerimiz kalacak ne de o askeri yönlendirecek komutan. Ben kendi adıma bir katilin çıkıp benim çocuklarımı katledip üstüne de vatandaşımla alay etmesine ve tehditler etmesine katlanamıyorum.

Öyle bir duruma geldik ki; kim kiminle savaşıyor anlayamaz olduk.. Terör örgütüyle mi savaşıyoruz, TSK ile mi yoksa iktidarla mı? Kiminle ne savaş ettiğimizi bilsek ona göre tepki vereceğiz. Askeri yetiştirip PKK’ya karşı vatanı korusun diye yolluyoruz ve göz göre göre şehit edilmelerini seyrediyoruz, öte yandan iktidar kalkıp terör örgütünü muhatap alıyor ve isteklerine baş eğiyor. Hatta daha da ileri gidip anlaşmalar yapıyor. Sanki öncelikle muhafaza edilmesi gereken değerimiz PKK imiş gibi..  Vatan, Millet, Toprak, Şehit, Asker kimsenin umurunda değil sanki… Bunun aksini ispat edecek girişimlerde bulunulmadığı sürece bizlerde İktidarın bizden değil terör örgütünden yana olduğunu düşünmeye devam edeceğiz.