İlahi güçlerle ayakta kaldığımız, inançla tüm sorunlarımızı hallettiğimiz şu kısacık ömrümüzde, Allah'ın sevgili kullarını ziyaret etmek, huzurlarında huşu bulmak amacıyla türbe ziyaretleri yaptık...

Bizlere bu gezilerde yardımcı olan hocalarımızdan öyle şeyler öğrendimki, insanlığımı sorguladım... Kendimi inançlı ve yararlı bir insan sanarken çok fazla bir şey yapmadığımı gördüm ve utandım. Emekli; Eski Yuşa Camisi İmamı Hayrullah Sağır'ın ve İstanbul Büyükşehir Belediyesi'nden Şaban Coşkun hocamızın refakatinde dolastığımız türbeler sonrasında ve türbelerde okunan yasinlerin büyüsüyle hocalarımız bizi Beykoz'da bulunan CAN SİMİDİ derneğini ziyarete götürdü..

Bizleri çok sıcak karşılayan dernek yetkilileri, yaptıklarını ve yapmak istedıklerini anlatmaya başladılar.. Dinlediğim herseyden o kadar etkilenmıştim ki derneği dolaşmak istedim. Gördüğüm şeyler karşısında hayatımda belki ilk defa insanlığımı, değerlerimi, amaçlarımı sorguladım... Bu dünyadan göçerken yanımda ne götürmem gerektiğini o zamana kadar sorgulamamıs olmaktan utanç duydum...

Dernek yetkilileri çok fazla desteklenmemiş olmasına rağmen inanılmaz güzel şeyler yapmış ve daha da fazlasını yapabilmek adına çırpınıyordu... O ara dikkatimi çeken en önemli şeylerden biri de dernek binasına ismi verilen SEVDA KUTLU hanımefendiydi... Kendisinin bir restaurant işletmecisi olduğunu duyunca daha da şaşırdım.. Sevda hanım derneğin binalarının yapımına hem maddi, hem manevi destek sağlamış, hala düzenli bir çok ailenın geçimine yardımcı oluyormus..

Bir an onun yerinde olabilmeyi istedim...Nasıl bir duyguydu acaba bu kadar çok güzel seylere yardımcı olmak?... Nasıl bir inançla herseyini sınırsız paylaşabılıyordu?... Kimbilir nasıl bır huzur vardır içinde diye düşündüm.. Kendisini tanımadığım halde onunla gurur duydum..

Yanımda olsaydı eminim ellerinden öperdim.. Dernek binasında bir çok oda vardı, kimisinde gıda maddeleri, kimisinde giyecek,kimisinde ikinci el giyecekler(ki oradaki yetkili arkadaş ikinci el kıyafetlere daha da talep oldugunu söledi) kimisinde de beyaz eşya vardı.. Kendilerine bildirilen ailelerin imdadına her anlamda yetişmeye çalışıyorlardı.. Hatta bazı ailelerın elektrik,su borçlarını bile ödüyorlardı. Gezerken gördüklerimden dediğim gibi o kadar etkilendim ki, gözyaşlarıma hakim olamadım.. Hocalarımız o kadar güzel temsil ediyor ve o kadar güzel yapılanları, yapılmak istenenleri anlatıyorlardı ki, insanın içi coşuyordu...

Ben allak bullak oldum.. Kendimi "iyi insan" olarak düşünürken, ölçümün ne kadar sınırlı oldugunu farkettim..

Biz neyiz? Kimiz ve ne için geldik bu dünyaya?... Herkesin bir misyonu olmalı bu dünya için. Ben ve benim gibiler farkındalığımızı kullanmıyor muyuz acaba? Paylaşmak bu kadar mı zor? Kendimizden başka kımseyi görmez olduk, inançlarımızı maddeye değiştik...

Bir yarış içerisine girdik herkesle... Oysa gideceğimiz yer belli değil mi?..BİR AVUÇ KARA TOPRAK.. Götürecegimiz de en fazlası 5 metre kefen.! Onu da toprakta bırakacağız... Nedir o zaman kendimizden başkasını düşünmememizin sebebi? Neyin derdindeyız? Değilmi ki bizlere bu serveti veren de Allah, alan da Allah... Bizlerin sınavları var bu hayatta.. Kimimizi evlatla, kimimizi sağlıkla, kimimizi aileyle, kimimizi yoklukla, en önemlisi kimimizide çok buyuk varlıkla vs sınamıyor mu?

Bu dünya sadece bir yol.. "Kader" o yolun sonundaki hedef, yani "son"... Bizlere akıl fikir veren, sağlık veren Allahım; bu yoldaki doğru ve yanlışlarla gideceğimiz yeri belirliyor. O yuzden bizlere bahşedilen ve "insan" olarak yaradılmış olmanın şansıyla bizlerde bu kısacık ömürde neyi kimden esirgiyor ve körleşip sağırlaşıyoruz?. Etrafımızda olup bitenlere duyarsız kalmakla nasıl insan kalabileceğiz ki..? Ben kendi adıma CAN SİMİDİ derneğinde gördüklerimden ve orada yapılanlardan sonra kendimi bir kez daha gözden geçirdim..Evimdeki kullanmadığım pek çok giysiye ne kadar çok insanın büyük ihtiyacı olduğunu gördüm...

Paylaşmadığım dolabımı süsleyen giysiler...!! Ne kadar anlamsız buldum yaptıklarımı... Ve yapmadıklarımın yüzüme tokat gibi patlamasını yaşadım orada... Kimbilir hayatta hiç bir şeyin tesadüf olmadığı gibi belki bu da bir "TEVAFUKTUR"...
İnşallah öyledir...

O yüzden binlerce kez teşekkür ediyorum HAYRULLAH SAĞIR hocama, ŞABAN COSKUN hocama, CAN SİMİDİ DERNEĞİ çalısan ve katkıda bulunanlara... (bu arada pek çok milletvekilimiz de derneğe destek oluyorlarmış... sağolsunlar) ... En önemlilerinden biri olan sayın SEVDA KUTLU hanımefendiye sonsuz kere teşekkür ediyorum..