Allah aşkına bana birisi şunu bir anlatsın:
Düne kadar, TBMM’de, buldukları her platformda, “Suriye'de ne işimiz var?”
Ortadoğu bataklığında ne işimiz var, Suriye de neden Mehmetçik var diye veryansın edenler, bugün acaba ne oldu da, Suriye ye gitmek için heveslenirler, ya da Suriye yönetimine akıl verme cüretini kendilerinde buluyorlar?

Düne kadar ülkemizdeki Suriyeli mültecilere etmediklerini bırakmayan, siyasi malzeme yapanların, şimdiki Suriye hevesi nedir?

Yine mi bir, hükümet başardı, biz çökelim bari, zihniyeti?
Ve velev ki teşebbüs ettin, ama kabul görmedi, ki bundan doğal bir şey yok, kalkıp ta, kreş çocukları gibi çemkirmek nedir, tehdit etmek nedir?
Hadi bunları da geçtim.
Daha yönettiğini zanneden şehrin hiçbir sorununu çözememişsin, hatta üstüne sorunlar çıkartmışsın, verdiğin hiçbir sözü tutmamayı bırak, hatırlamamışsın bile...
Hangi referans ile Şama gideceksin acaba?
Adamlara ne diyeceksin?

Yahu sen aklıselim bir yönetici niye kaale alsın?

Senden önceki yönetim/yönetimlerin bilabedel verdiği aşevi hizmetlerini iptal edip, kıytırık bir kaç dükkanda 40 ₺ te yemek dağıttığın için mi?
Yönettiğinin sanılan şehre bir metre ilave yol yapmadığın gibi, olanları da çürüttüğün için mi?
Yoksa devraldıklarını dahi muhafaza edemeden, tıkır, tıkır işleyen iştirakleri iflas ettirdiğin için mi?
Neden?
Bu artık özgüven falan değil, resmen ukalalık, yüzsüzlük ve magalomaninin çok bariz bir örneği.
Eh, etrafını para ile tuttuğun şakşakçıların, yağcıların olursa, gün gelir, gerçeklik ile bağlarını koparır, kendine öz bir dünyada yaşarsın ve bunun sonucu olarak da mitomani hastası olursun.
Yani sürekli yalan söyleyen, ama o yalanlara kendi inanan, doğruymuş gibi algılayan biri olursun.
Hele bir de dış politika hakkında ahkam kesmeler, nutuk atmalar yok mu...
Bitiriyor insanı.

Türkiye Cumhuriyeti’nin özellikle de son sekiz yıl içinde yürüttüğü akıllı ve akılcıl, hamasetten uzak, realitelere dayanan ve sağlam zeminlere oturtulan dış politikasının ne kadar doğru olduğunu, başarılı olduğunu, tüm dünya görüyor, takdir ediyor, ama sizler bir türlü göremiyorsunuz.

Çünkü sizleri ellerinde tutanlar size böyle bir rol biçmiş ve kendileri bile tamamen size ters düşse de, sizin bu şekilde kalmanızı sağlıyorlar.
Artık komik duruma düşmüşsünüz, onların umurunda değil.
Mesela, İtalya da açıklandığı günden beri ana konu Baykarın Piaggio Aerospace’i alması.
Baykar şirketinin konusu hangi şirket ile geçiyorsa, o şirket hisselerinin tavan yapması.

Bizdeki gündeme bak:
Pışşık ve kırmızı kart!
Ya siz ciddi misiniz?
İki de bir, birinizde biri çıkıp, uyarılar savuruyor, tehditler sallıyor...
Bunu da siyaset olarak görüyor.
Yahu en samimi savunucalarınıza bile gına geldi artık bu popülist maskaralalıklardan, yaka silker hale geldiler de, siz halen neyin peşindesiniz, o meçhul.

Bugüne kadar, popülist salvolar, ideolojik nutuklar ile kendi kitlenizi bir şekilde konsolide edebildiniz belki, ama bundan sonra siyaset ile ilgilenmez iseniz, emin olun o kitle de size kilitleyecek sandığı.

Artık bir proje, ciddi bir siyaset programı ortaya koymazsanız, vizyon göstermezseniz, en ateşli taraftarınız Bike size kırmızı kartı gösterip, pışşık diyecek, haberiniz olsun.

Artık mızrak çuvala sığmıyor

Terör iltisaklığı bir yandan, devasa yolsuzluklar, rantlar bir yandan.
Neyi, ne ile örteceksiniz acaba?
Bir de %100 suçlu olanları canhıraş savunuyorsunuz, adaleti tehdit edip, töhmet altında bırakmaya çalışıyorsunuz.
Peki nereye kadar?
Sanmıyormusunuz ki, eninde sonunda sıra size de gelecek?
Bence öyle olacağını çık iyi bildiğiniz için bu savunma çabaları.
Ancak artık gerçekten de mızrak çuvala sığmıyor!
Bundan sonra olacakların müsebbibi, o, şu, bu değil, bizatihi sizlersiniz.
Sahi, ne işiniz var sizin Suriye de?




Bir diğer yazımızda buluşmak ümidi ve dua ile Vesselam…