Ve evet Türkiye bu değişimlerin tam da merkezinde. Çünkü köprü, çünkü neredeyse tüm medeniyetlerin beşiği. Hatta bugün kendilerini Avrupalı diye tabir eden milletlerin de beşiği.
 
Savaşlar çok boyutlu.
 
Terör savaşları, ekonomik savaşlar, ancak pek kimsenin de görmediğinden dolayı bilmediği, İstihbarat savaşları!
 
Kapalı kapılar ardında yapılan anlaşmalar, nokta operasyonlar ile etkisiz hale getirilen, veya teslim alınan Teröristler, rahip kılıklı casuslar…
 
Son ve en popüler olan ise, Kaşıkçı cinayeti!
 
Tam bir İstihbarat işi, daha doğrusu, fiyaskosu. Amatörce planlanmış, ortaya çıkması ayın 15. gibi belli olan bir rezalet.
 
İli bu kadar vahim kılan ise, cümle alemin gözünde aman, aman büyüttüğü CIA ve MOSSAD'ın da içinde olması.
 
Hoş CIA'nin tüm tarihi büyük fiyaskolar ile dolu.
 
Vietnam savaşının başlaması, Kore harbi, Küba ya çıkarma hareketi olan “Domuz koyu” fiyaskosu… bu ve buna benzer günümüze kadar süre gelen üstün beceriksizlikler, işte o “süper İstihbarat servisi” CIA nin halt etmeleri!
 
Zira, Suudi Arabistan’ın kendi istihbaratının tek başına yiyeceği bir nane değildi kaşıkçı meselesi.

On yıllardır CIA'nin kasasına her yıl 60 Milyon dolar aktaran Suudlar, biraz yardım istedi, ve dünya çapında şapa oturdular.
 
İnanabilirlik yok oldu, reputasyon uçtu, güvenilirlik kalmadı, saygınlık yerlerde geziyor. Kısacası bugünkü gençlerin lisanı ile, karizma çizildi!
 
Hırslı prens, kucağa oturdu!
 
Bunu tabii batının siyonist medyası ille de Türkiye aleyhine kullanmak istese de, sonunda pes ederek, olayı asıl failine odaklandırdı!
 
Yani tüm dünya gerçekleri gördü, ve Suudların yalanlarına öfkeli!
 
Pardon, tüm dünya mı demiştim?
 
Özür dilerim, tabii nerdeyse tüm dünya diyecektim.
 
Çünkü bizim ülkemizde bu olaydan dolayı Türkiye Cumhuriyetini, Türk Devletini ve doğrudan Sayın Devlet Başkanını suçlayan bir canlı türü var.
 
Evet, doğru tahmin, Kemal Kılıçdaroğlu ve CHP!
 
Artık insan nasıl bu kadar boş beyinli olur, nasıl bu kadar acımasızca yalan söyleyebilir, ben bilmiyorum. Ama örneğini görüyoruz.
 
Her CHP gurup toplantısında başka bir trajikomik sahne, başka yalanlar, başka senaryolar.

Ve daha halen bu insana inanan birileri var. Beni de en çok ürküten de bu gerçek.
 
Yani, en akla sığmayan, en mantıksız, hatta mantığa tepki olarak sıkılan palavraları bile gerçek sanan bir zümre var, ve bunlar da kendilerine üstelik aydın diyorlar.
 
Artık neyin aydınlığı, orasını bilemiyorum ama, bu kadar bariz palavralara inananların IQ seviyesi, ayakkabı numarasından daha küçük olmalı.
 
Bir de bu zat, gittiği her yabancı ülkede, Türkiye'yi kötülemekten başka da bir iş yapmaz oldu.
 

• Türkiye’de yabancı Turistlerin can güvenliği yok!
• Türkiye’de yabancı yatırımcıların sermaye garantisi yok!
• Türkiye’de muhalefet hapse atılıyor!

 
E şimdi ben de soruyorum;
 
Sayın Kılıçdaroğlu, siz hangi ülkenin Ana muhalefet liderisiniz?
 
Türkiye'nin olamazsınız!
 
Dünyada hiçbir siyasi, gerek hükümet gerekse de muhalefet içinde olsun, kendi ülkesini asla kötülemez.
 
Hatta kötüleyen olursa, karşı durur.
 
Bizde ise, muhalefet, düşman müfrezesi gibi!
 
Kendi ülkesini kötüler, kendi insanını küçümser!
 
Sonra da her seçim sonrası, ne oldu da böyle oldu diye bakıp şamar oğlanı arar!
 
Ancak maalesef bizim içimizde de, birbirine herkesin önünde çamur atarak, düşman sevindiren, koca, koca “dava adamları var”!
 
Bakınız, Hayati Yazıcı, Melih Gökçek örneği.
 
Daha Melih bey ile, Bülent Arınç’ın boş boğazlı tartışmaları konuşuluyor iken, görevden alınmasına rağmen susan birine çamur atmak acaba hangi akla hizmet eder?
 
Sayın Başkanın Twitter isyanı boşa değildi!
 
Bir yandan tüm dünya siyasetine ayar vermek ile uğraşmak, diğer yandan ise, kendi etrafında olan bir sürü tez parmaklı yı dizginlemek. Adamı depresif eder, agresif eder doğrusu!
 
Yani, tüm dünyanın bildiği faili hiçe sayıp, çukurlaşan, en az failler kadar gülünç duruma düşen bir Ana muhalefet var iken, bu nimeti değerlendirmek yerine, kendi kendine muhalefet etmek de ayrı bir meziyet olsa gerek!
 
 
Bir diğer yazımızda buluşmak ümidi ve dua ile Vesselam..