Tarih 30 Eylül 2012'yi gösteriyordu.
Ankara kapalı spor salonunda AK Partisi Olağan Kongresi'ni yapacaktı.
Salonun içi de dışı da hınca hınç doluydu.

O kongreye yurtdışından davetli olarak katılmış, özel misafirlerin localarının hemen altında oturuyordum.
O zamanki Başbakan ve AK Partisi Genel Başkanı Sayın Recep Tayyip Erdoğan, büyük bir tezahürat ile salona girmiş, neticede kürsüdeki yerini almıştı.

Herkes normal bir konuşma beklerken, o bir şiir ile başladı.
Sezai Karakoç'un şiiri ile.

"Sevgili, ey Sevgili, en sevgili.
Uzatma dünya sürgünümü benim…"

Salon adeta efsunlanmış, ağır bir duygu seline kapılmıştı.

Atmosferi tarif etmek zor, çok zor.

Tüm salonun hatibin dudaklarına yapışmış olduğunu söylemek, sanırım mübalağa etmiş olmam.

Tabii seçilen eserin muhteşemliği güçlü bir hatiple buluştuğunda, ortaya da böyle bir atmosferin çıkması gayet doğal.

Sezai Karakoç, artık aramızda yok.

Yedi güzel adamın biri ve maalesef de en sonuncusu idi.

Yedi güzel adam, yani;
Cahit Zarifoğlu
Erdem Beyazıt
Rasim Özdenören
Nuri Pakdil
Mehmet Akif İnan
Ali Kutlay
Sezai Karakoç

Türk edebiyatının sol kesiminden olmadıkları için, düne kadar sadece muhafazakâr kesim tarafından bilinen bu üstadların hayatları diziye bile konu olmuşsa da çok, çok geç olmuştur.
Evet Sezai abi artık aramızda yok.

Mütevazi hayatı, onun deyimi ile dünya sürgünü artık bir nihayet buldu ve kendisi ebediyete irtihal etti.

Madem bize de hakketmediğimiz halde "yazar" diyorlar, öyleyse bizde bir yazar gibi veda edelim dedik.

"Bir burukluk hissedersin ya ta içinde,
Anlam veremediğin, sebebini bilmediğin bir burukluk.

Yoklarsın kendini, etrafını da bir şey bulamazsın,
Bulamazsın da içinde öyle durur o burukluk.

Semayı tararsın, ufka bakarsın, bir sebep ararsın da bulamazsın.
Bulamazsın da içinde öyle durur o burukluk.

Sonra bir haber geçerler ve sen boynunu bükersin, gözlerinden yaşlar gelir.
Artık o burukluğun bir anlamı vardır, sebebi vardır."

Mekânın cennet olsun Sezai Karakoç.


Bir diğer yazımızda buluşmak ümidi ve dua ile Vesselam