Gençlerin, şarkı sözlerinden, dizilerden, filmlerden etkileneceğini düşünen bir yargı sistemi oldukça acınası. ‘Uyuşturucuya veya şiddete özendirme’ adı altında yargı dağıtan hükümetler, biraz işine geldiği gibi hareket ediyor gibi geliyor bana. 

Çocukları yönlendirecek olan ailesidir. Yaşama dair gerçekleri göstermek (gerekse iyi, gerekse kötü) sanatın bir parçası, iyiyi ve kötüyü çocuğa öğretmek ise anne ve babasının görevidir.

Uyuşturucu hakkında şarkı sözü yazıldı diye hüküm veren sistem, ne hikmetse İstanbul’da Beşiktaş, Cihangir gibi elit semtlerde neredeyse sokaklarda işportavari satılan uyuşturucunun önünü kesemiyor. 


Son yıllarda gençler arasında oldukça yaygın ve herkes tarafından ulaşılabilir olan uyuşturucu koskoca Emniyet Teşkilatınca mı yakalanamıyor yani? 

Yasa dışı kumarhane dolu her yerde. Polisler bile gidip oynuyorlar. Onları tutuklamak yerine uyuşturucu satıcılarından uyuşturucu alıyorlar. Sonra iki üç çocuk, şarkı sözünde geçirdi diye hapse onlar giriyor.


Günümüzde popüler olan şarkıların sözleri ne yazık ki oldukça saçma kabul ediyorum. Eski kaliteli şarkıları arıyor insan. 

Sözlerinde anlam olan ve içimizde duyguları harekete geçiren şarkılar. 

Gözlemlediğim kadarıyla yeni nesil gençler bu şekilde duygulardan uzak daha robotik bir şekilde büyüyor. 

Çevresel her etkenin, bir çocuğun kişiliğini oluşturmasına pay verdiği gibi şarkılar da bu şekilde pay dağıtıyor.

Devir ve nesil değiştikçe duygulara daha az önem veren bireyler yetişiyor. En basiti bir akraba ziyaretinde bile bir çocuğu konuşturmak oldukça zor. Size dikkatini en fazla birkaç dakika verebiliyor. Sonrasında elindeki telefonla veya tabletle oynamaya başlıyor. 


İstisnalar da var tabi. 

Onlar da geleceğin doktorları, avukatları ve politikacıları olacak. 

Sonra da istisnalar kaideleri hapse atacak. :)    


Yazımı okuduğunuz için teşekkür ederim. Hoşça kalın..