Türk siyasetinde açılmayan şemsiye metaforu…
Biliyorsunuz Mayıs ayında seçim yapıldı.
Seçim sonuçlarını görünce doğrusu şaşırmıştım.
Neden?
Bugüne kadar var ve etkili olan pek çok etkene rağmen böyle bir sonuç çıktığı için…
Sonraki gelişmeleri takip ettim.
Özellikle de muhalefet bloku açısından…
Her yeni gün yeni bir saçmalık gördüm,
Her ağzını açandan yepyeni bir bayramlık söz işittim…
Sonra düşündüm ve neden şaşırdığıma şaşırdım.
Daha doğrusu salaklığıma…
Nasıl mı?
Seçene de, seçilene de, seçtirene de, seçime de aslında olmayan bir misyon yüklediğim için…
Sosyoekonomik, sosyokültürel ve sosyopsikolojik bakış açısında değişim ve gelişim olduğunu-olabileceğini düşündüğüm için…
Kılıçdaroğlu'nun siyasete yeni bir perspektif kazandırdığını düşündüğüm için…
Zorlama imajın, zor olan değişimin, zorbaca siyasetin değişeceğine ihtimal verdiğim için…
Seçimden önce edilen büyük büyük söylemlerin seçimden sonra yaldızları döküldüğünü görünce, aslında hiçbir bokun değişmediğini fark ettiğim için…
Bütün partilerin renginin gri olduğunu daha net gördüğüm için…
"Yok aslında birbirimizden farkımız biz Türk siyasetinin aynılarıyız" diyen siyaset ve siyasilerin bir farkı olabilme olasılığını olası gördüğüm için…
CHP'li ebabillerin ve Babillilerin değişebileceğini düşündüğüm için…
Ama şuan geldiğim nokta; sıfır elde var sıfır!
Sosyolojiymiş, toplumsal refleksmiş, iktidarları tencere götürürmüş, soğanmış, patatesmiş, sarımsakmış hepsi nafile…
Olan bir şey var; hiçbir şey olmadığı,
Değişen tek bir şey var; hiçbir şeyin değişmediği...
Elde kalan; neye niçin şaşırdığımın şaşkınlığı…
Gerisi ise; açılmayan şemsiye…
Yasal Uyarı : Yayınlanan köşe yazısı/haberin tüm hakları Gün Medya Grubuna aittir. Kaynak gösterilse dahi köşe yazısı/haberin tamamı özel izin alınmadan kullanılamaz. Ancak alıntılanan köşe yazısı/haberin bir bölümü, alıntılanan habere aktif link verilerek kullanılabilir. Ayrıntılar için lütfen tıklayınız.
Egemen Tuna
Herhangibiri
Herhangi biri
1derkenar