Ateş başlamış söze;

Bendeniz ateş: Ben kimi zaman karanlıklarda, kimi zaman soğuklarda ısınmaya sebebim.

Kimi zaman güneşim, kimi zaman bir kor parçasıyım.

Benden çok kere istifade edilebilir; fakat bir sinirlenirsem, yakarım etrafımda ne varsa…

Kimi zaman yangın olurum, ansızın yakalarım en boş anlarda, der.

Onun için benimle aranızı iyi tutun..

Su başlar söze bu sefer;

Bendeniz Su: Hayat kaynağıyımdır.
Yokluğum çok kötüdür.
Ben olmazsam yaşayamaz mahlûkat.
Her hayatta ben varım, der.

Sonra başlar ateşin yaptığı gibi zararlarından bahsetmeye; bir kızarsam sel olurum bazen, bazen bir fırtınayla gelirim, ne varsa yutarım, der.

Onun için benle de aranızı iyi tutun..

Sıra gelir ahlaka.

Bendeniz ahlak: Hayat düzeninde benim yerim başkadır, der.

Benim hiç bir kötülüğüm yoktur.
Kimseyi de tehdit etmem ben.

Sonra ateş girer söze;

-Ben bu arkadaşlığı çok sevdim. Hani olurda bir gün birbirimizi kaybedersek nasıl buluşacağız? diye sorar.

Su derki; beni kaybederseniz eğer, bir yağmur gördüğünüzde sakın kaçmayın yaklaşın, ben mutlaka orada olurum, der.

Ateş derki; beni kaybederseniz eğer bir duman görürseniz, bir sıcaklık hissederseniz hemen gelin bende orada olurum, der.

Sıra gelir ahlaka, söylediği söz çok manidardır.

Siz siz olun beni sakın kaybetmeyin.

“Eğer beni bir defa kaybederseniz bir daha bulmanız mümkün olmayabilir.."

Ahlak, ahlakilik, gayrı ahlakilik…

Birkaç gündür dillerden düşmüyor.

Filancanın yaptığı ahlaki değildir, falancanın sözü gayrı ahlakidir gibi gibi…

Bir görevli birini bir kapıdan geçiriyor,

Başka bir şehrin yöneticisi, “geçemezsin, yasak” diyor.

Valiye it dedin, diyor birisi…

Diğeri it demedim, basit dedim diyor.

Moderatör, adaylardan biriyle yüzyüze konuştu, diğeriyle neden konuşmadı, gizledi deniyor.

Sonra başlıyor; bir ahlak felsefesi, ahlakilik atışması ve ahlaksız suçlamaları.

Herkes, bir Immanuel Kant kesiliyor

Allahaşkına bir bakar mısınız…!

Ahlakın bu kadar ayaklar altına alınıp sonra da bu kadar dillendirildiği bir dönem ve durum gördünüz mü…!

Hedeflere ulaşmak için her türlü yol-yöntem, söz-söylem ve belden aşağı vuruş kullanılıp, icra edilirken;  tarafların “ahlak”tan bahsetmesi ne kadar acı değil mi…!

Ahlak diye, ahlak diye ahlak çiğneniyor da, farkında bile değiliz.

Bir de şu var;

Böylesi kavram ve olgular ne kadar çok dile getiriliyorsa, aslında asıl zafiyet budur..

Yoksa ahlakı kaybettik de, suçluluk psikolojisi mi bizimkisi…

Ahlak’a karşı mahcubuz da o yüzden mi bu kadar çok dilimizde…

Ama unutmayalım ki; ahlaktan çok bahsedince, çok ahlaklı olunmuyor.

Su ve Ateş gibi, kaybedilince bulunabilirliği kolay değildir, ahlakın…