Padişah, Başvezir'e sormuş:
"Eğitim mi önemli, karakter mi?"

Vezir hemen cevap vermiş:
"Karakter önemlidir, Sultanım!"

Padişah, bunu test etmek istemiş.
Ve memleketin her bir yanına tellallar göndermiş;
"Duyduk duymadık demeyin...
Padişahın buyruğudur; her kim ki, iyi hayvan eğiticisiyse saraya gelsin.
Padişah tarafından en iyi hayvan eğiticisi sayılana 100 kese altın, ödül verilecektir..."

Bir sürü insan gelmiş.
Yapılan elemelerden sonra bunlardan birisi, "Memleketin en iyi hayvan eğiticisi" olarak Padişah'ın huzuruna çıkartılmış.

Padişah sormuş:
"Bir kediye tepsi ile servis yapmayı ne kadar zamanda öğretirsin?"
"Altı ayda öğretirim Padişah'ım."

Padişah;
"Hemen başla o halde" demiş.

Aradan altı ay geçmiş.
Eğitici huzura alınmış.
Ve Padişah sormuş:
"Öğrettin mi?"
"Öğrettim Padişahım."

Saray erkânı ve davet edilen tüm eşraf toplanmış.
Hünerli kedi, tepsi ile servis yapmaya başlamış.
Tam baş vezirin önüne geldiği zaman, Padişah sormuş;
"Ey başvezir,
Söyle bakalım,
Eğitim mi önemlidir, karakter mi?"

Akîl/olacakları öngörebilen/verdiği cevaptan emin olan Başvezir konunun nereye varacağını görebildiği için Padişah'ın sorusuna cevap vermeden önce, kaftanının altında hazır tuttuğu fareyi ortalığa salıvermiş.
Fareyi gören kedi bir anda her şeyi unutmuş ve tepsiyi attığı gibi farenin peşinden koşmaya başlamış.
Altı aylık eğitim bir nefeslik zamanda boşa gitmiş.
Sonra Padişah'a dönüp "gördün mü Sultanım" dercesine anlamlı bir gözle bakan Başvezir;
"Padişahım,
Benim cevabım hala aynı,
Karakter önemlidir..." demiş…

***

Manidar değil mi…
Fareyi görünce, her şeyi unutan kedi gibi insancıklar, ortalıkta cirit atıyor.
Kedi işte,
Kedinin eğitilmişliği fareyi görene kadar olduğu gibi,
İyi eğitimli/eğitilmiş diye bilinen pek çok insanın da, olmayan insanlığı parayı görene kadar,
Ve menfaati kadarcıktır…

Kimisi "din" der,
Kimisi, "ideoloji"…
Kimisi "vatan" der,
Kimisi "evrensel insanî değerler"…
Kimisi "dava" der,
Kimisi "yoldaşlık"…

Koca koca laf ederler,
Mangalda kül bırakmazlar…
Hepsine de bakarsın; iyi eğitim almış/CV'leri mükemmel/dört dörtlük donanımlı kişiler.

Her birisi bir kişi ama kişilik eksik,
Hepsi insan ama karakterden yoksun…
Ki, bunu 15 Temmuz'da milletçe gördük; iyi eğitim almış/karıncayı bile incitmeyen/abdestinde-namazında/alnı secdeye gelen çocukların caniliğini/vahşetini/katliamını ve milliyetsizliğini bizzat yaşadık!..

Hala bile var maalesef…
Hala bile kanıyoruz,
Aldanıyor,
Görüntüye tav oluyoruz…

Leblebi karakterli insanların, lisanına/libasına/söz ve söylemine pirim veriyoruz.
Sadece siyasette mi,
Yalnızca bürokraside mi,
Yoksa alışverişte mi?
Hayır…

Oğlumuza kız ararken,
Kızımıza damat bakarken bile, bu heveste oluyoruz.

"Bizim damat iki lisan bilen/iyi okullarda eğitim görmüş/bilmem ne-filanca meslek sahibi…" diye övünüyor,
Sonra maskeler düşüp, karaktersizlik ortaya çıkınca da;
"Yazıklar olsun,
Halbuki eğitimli çocuktu,
Ama kızımızla/oğlumuzla evlendikten sonra bambaşka birisi olup çıktı…" diye hayıflanıp duruyoruz!..

Allah iyi eğitilmiş ama karakteri bozuk,
Menfaati için her şeyi unutan,
Gözünü kırpmadan dinini satan/vatanı yok sayan/saygıdan yoksun/okumuş ama insan olamamışların şerrinden hepimizi/herkesi/devleti/milleti korusun!..
Karakteri güzel ve iyi eğitimli insanların sayısını da artırsın!..


Bir sonraki Bir Portre yazımızda buluşmak ümidi ile Allah'a emanet olun sevgili okurlar.