Bir arkadaşımla konuşuyorum.
O da arkadaşıyla konuşmasında geçen bir anekdottan bahsediyor.
Teoloji/felsefe/ilahiyat/diyanet ilimi ve bilimiyle iştigal eden birisi diyormuş ki;
"….Acaba onlar Allah'ın olmadığını keşfettiler de bize mi söylemiyorlar ki!.."
Neden mi söylüyor, bu sözü?..
Çünkü bir Allah varsa; o Allah'ın bir Dini ve o dinin mensuplarının da uyması gereken kurallar var.
Durum bu ve böyleyken,
Yani, bir "Allah" olduğuna inanılıyor ise;
Yapılmaması gereken,
O Allah'ın, şiddetle menettiği,
Ve yoruma yer vermeyecek şekilde,
Kör göze bile sokarcasına,
Açık/aleni/aşikar/yalın/yapyalın emir ve hükümleri de var.
Nedir bunlar?..
Kul/insan hakkı,
Kayırmamak,
Zulmetmemek,
Adaletsiz olmamak,
Kibir/gurur/riya'dan uzak durmak…
Daha çok da; bu kadarı bile yeterli…
Pekiiii…. "Allah Allah/Bismillah/Elhamdulillah" deyip deyip, bu kesin/mutlak/yoruma hacetsiz hüküm ve emirler çiğneniyor ise;
Azıcık/minnacık/mini minnacık Allah inanç ve itikadı olan birisi olsan bile;
"Galiba onlar Allah'ın olmadığını buldular/öğrendiler/keşfettiler de bize söylemiyorlar…" demekten kendini alamıyorsun!..
Çünkü;
Minicik/miniminnacık olsun, Allah'ın varlığına dair inanç ve itikadı olan birisi bahsedilen emir ve hükümleri bu kadar kolay/hoyratlıkla/basitçe yok sayamaz.
Yokmuş gibi davranamaz,
İhlal edemez,
Ve bu kadar büyük tutarsızlıkları sergileyemez…
Biz "zavallı insancıklar" galiba "Allah'ın yokluğuna" dair keşfi yapamamış acizleriz.
Ama olsun…
Açıkcası, inanmak/hala inanmak bana/bize iyi geliyor…
Onlar "Allahsızca/Allah yokmuşçasına" davransa/yaşasa da; eminim, yokluğunu keşfedemeyip inanmaya devam ettiğimiz "Allah" her şeyi gören ve bilendir.